Rozmyślanki #1: Mój blog

Rozpoczynam serię postów, które będą się pojawiały raz w miesiącu - zawsze 14 (przynajmniej się postaram). O co tu chodzi? Chodzi o to, że będę tutaj pisać moje zdanie na jakiś temat. Ogólnie jakieś takie luźne rzeczy powiązane z tym o czym piszę - czyli książkami. Nie wiem jeszcze dokładnie co będę tutaj poruszać, ale mam już kilka pomysłów. Jeżeli wy macie jakąś propozycję, chcielibyście się czegoś o mnie dowiedzieć możecie pisać w komentarzach. Mam nadzieję, że spodoba się wam ten cykl postów! Zapraszam!

Dzisiaj chciałabym poruszyć sprawę mojego bloga. Pamiętam, że mówiłam coś o tym w jakimś LBA - no to teraz macie ten właśnie post. Możecie sobie pomyśleć - a co tu takiego pisać o blogu?  Jednak ja chciałabym opisać wam moją blogową historię. Jak? Co? Dlaczego? Może będzie to post pomocny dla początkujących bloggerów. Bo muszę wam powiedzieć, że ja byłam na początku bardzo nieogarnięta w tych sprawach. Ale zacznijmy od początku...

Dlaczego założyłam bloga?
Była to taka impulsywna decyzja. Czytałam wtedy tylko jednego bloga. Nie pamiętam w jaki sposób na niego trafiłam, ale spodobało mi się to. Stwierdziłam, że ja też mogłabym coś takiego zrobić. Tylko, że ja miałam wtedy 11 lat! Chodziłam do 5-tej klasy. Więc okażcie trochę zrozumienia, do tego co za chwilę wam tu napiszę. Data założenia mojego bloga to 30 grudnia 2014 roku. Teraz tak sobie myślę, że mogłam poczekać te dwa dni, żeby ta data była już na 2015 rok, ale wtdy o tym nie myślałam. Dlaczego akurat wtedy? Dlatego, że były święta. A wiadomo pod choinkę książeczki się dostaje! Miałam wtedy tak dużo książek, którymi byłam oczarowana i musiałam po prostu komuś o tum powiedzieć. W gronie moich znajomych mam tak naprawdę tylko jedną osobę, która lubi czytać książki, jak ja i mogę jej o tym opowiadać, ale wtedy oczywiście były wolne dni, więc się z nią nie widziałam... I tak właśnie powstał mój blog.

Nie wiedziałam oczywiście z jaką odpowiedzialnością i obowiązkowością się to wiąże. Na początku posty dodawałam conajmniej 4 razy w tygodni. Taka podjarka - mam bloga. Potem miałam taki kryzys troszkę, ale to szybko minęło. Grałam wtedy w taka grę o koniach - Howrse (wpiszcie sobie w internet i zobaczcie w co ja się bawiłam :D). Tam napisałam do wszystkich moich znajomych, że mam bloga i zapraszam. Zgadnijcie ile osób z ok. dwudziestu zareagowało na zaproszenie? Dwie. Chociaż i to dobre. Jedna z nich po ok. dwóch tygodniach przestała czytać i pisać komentarze, ale tamta została na długo. W między czasie pozyskałam jeszcze jedną czytelniczkę, ale ona pojawiała się rzadko. I tak się to jakoś ciągnęło. Byłam z lekka zdesperowana, ale co miałam robić? Zostawiałam reklamy na blogach, ale nikt jakoś na to nie reagował...
 I z nieba spadła mi Kitty Ailla!
Przepraszam, że o tobie piszę, ale może o tym nie wiesz, stanowisz jeden z ważnych momentow w tej historii. Mianowicie, na blogu Kitty zostawiłam reklamę. Nie taką bardzo reklamę, bo skomentowałam jej post... Napisałam do niej o tym, że nie mam żadnych czytelników i poprosiłam o
radę. (Nie wiem, czy ty to pamiętasz Kitty, ale ja doskonale). Odpisała mi, że najlepszą reklamą jest
brak reklamy :) Napisała, że najlepszym sposobem na zdobycie czytelników, jest wchodzenie na ich blogi i komentowanie. I tak właśnie zrobiłam! I teraz (przynajmniej jak to piszę) jest was już czterdziestka! Może i mam ambicję na więcej, ale wiecie jak to cieszy, jak już pod postami nie macie napisu Brak komentarzy. I jeszcze raz was proszę, zrozumcie - ja byłam w 5 klasie. Naprawdę nie umiałam i nie rozumiałam na początku tego wszystkiego.

Kolejna sprawa. Czy powiedziałam komuś o blogu? Na początku nie. Moim koleżankom chciałam powiedzieć, ale bałam sie trochę jak to przyjmą. I w końcu, chyba we wrześniu 2015 roku (trochę późno, ale musiałam trochę rozwinać tego bloga) powiedziałam jednej osobie - tej mojej koleżance, co lubi czytać o której już wspominałam. Ale nie powiedziałam tego nawet mojej najlepszej przyjaciółce ani rodzinie! Teraz oczywiście przyjaciółka czyta (chyba), bo już się dowiedziała. Czy rodzice wiedzą? Tata chyba tak, mama chyba nie. No w sumie sama nie wiem...

Recenzje. Na początku pisałam bardzo długi opis  i krótką opinię, w której zawarte było tylko to czy mi się podobalo i krótko dlaczego tak było.Jednak z biegiem czasu zrozumiałam, że was właśnie bardziej interesuje moja opnia niż sam w sobie opis książki. Ciągle się rozwijałam i się rozwijam. Pamiętam, że kiedyś robiłam tag czy coś tam i było tam, że napisanie recenzji zajmuje mi 15-30 minut, teraz czas się wydłużył, przez to, że w recenzjach poruszam wiele aspektów i staram się jak najbardziej opisać wam emocje, które miałam przy tej książce. Zajmuje mi to teraz 30-60 minut. Zmieniłam trochę to o czym piszę w recenzjach. Zaczęłam robić różne tagi... Kiedyś co miesiąc zmieniałam wygląd bloga, ale teraz nie mam na to czasu. Zmienia  kiedy mam na to ochotę. Tak więc widzicie jak mój blog się rozwinął i mam nadzieję, że dalej będzie się rozwijał. Kiedyś też nie wiedziałam, że jest opcja autopublikacji. Usłyszałam kiedyś o tym ale nie wiedziałam gdzie to jest. W końcu to odnalazłam i teraz używam praktycznie do każdego posta :) W między czasie powstał harmonogram, dlatego że zaczęłam pisać posty z dużym wyprzedzeniem.

Wiecie co? Kiedyś nazywałam się tutaj po prostu Zaczytana w fantastyce, potem Fantastyczna Domcia (jakie to jest słabe... Jak ja mogłam tego używać???), a następnie zmieniłam profil z Google+ na Blogger i nazywam się już Magic Wizard, czego raczej nie będę już zmieniała. Na początku też mój blog nie miał na końcu tego i nie tylko... bo na początku recenzowałam samą fantastykę. Jak się to zmieniło, to zmieniła też się nieco nazwa bloga :)

Właśnie przeczytaliście całą historię mojego bloga. Chyba niewiele tutaj osiągnęłam... Ten blog ma rok i cztery miesiące, niektórzy nawet po kilku miesiącach, po miesiącu zdobywają to co ja teraz mam. Mimo wszystko jestem ogromnie dumna z siebie i z mojego bloga!