Laurel #1: Skrzydła Laurel - Aprilynne Pike

Tytuł: Skrzydła Laurel
Autor: Aprilynne Pike
Seria: Laurel
Wydawnictwo: Wydawnictwo Dolnośląskie
Liczba stron: 256
Poprzednia część: - 
Następna część: Magia Avalonu

Książka bierze udział w wyzwaniach: 
Wyzwanie czytelnicze 2016: Książka autora, o którym nigdy nie słyszałam
Czytam fantastykę
Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 2,3 cm
52 książki roku 2016

Opis: Laurel to dziewczyna, która przeprowadza się razem z rodzicami z ich dawnego domu w lesie. Mama bardzo chce sprzedać tą posiadłość, należącą do rodziny od bardzo dawna. Jej rodzina zawsze stosowała dziwne metody: nie lubili lekarzy, a mama zawsze sama robiła leki. Ponadto Laurel jest wegetarianką, czy tam weganką - je tylko owoce i warzywa oraz pije gazowane napoje (najczęściej Sprita). Zawsze mama uczyła ją w domu - nie chodziła do szkoły, ale po przeprowadzce rodzice kazali jej tam iść. W szkole poznaje przemiłego chłopaka Davida. Jednak jej całe życie wywraca się do góry nogami gdy na swoich plecach dostrzega maleńką kropeczkę, która rośnie o rośnie... Co to jest?


Opinia: Nie wiedziałam czego spodziewać się po tej książce. Nie byłam przekonana, ale mimo wszystko gdy zobaczyłam w bibliotece to wzięłam. Była to przyjemna ksiażeczka, przy której miło spedziłam czas, ale nic szczególnego.

 Jak dla mnie okładka jest dość słaba i nie oddaje w pełni, jak dla mnie w ogóle nie oddaje klimatu powieści. Ja bym wymyśliła coś zupełnie, zupełne innego.

Pomysł bardzo mnie zaitrygował. Już sam tytuł zaciekawia. Jednak trzeba się nieco przebić przez początek. Pierwsze rozdziały to po prostu zwykłe szkolne dni, zwykłej szkolnej dziewczyny. Potem, gdy na jej plecach pojawia się ta kropka, tata choruje, ona poznaje Tamaniego i akcja się rozwija, zrobiło się bardzo ciekawie i nie mogłam się oderwać od tej historii. Tak naprawdę te 250 stron przeczytałam chyba jednego dnia, może w dwa... Była wtedy majówka więc miałam naprawdę wiele czasu. Naprawdę nie wiem kiedy to zleciało. Pozornie fabuła wydaje się być prosta. Zwykła dziewczyna, która nagle dowiaduje się prawdy o sobie i tego, że na świecie mieszkają istoty o których ona sama nie miała pojęcia, jak wróżki czy trolle oraz na plecach wyrastają jej skrzydła (można to wywnioskować z samego tytułu, ale to troszkę mylące). Bardzo spodobał mi się pomysł z
wróżkami wiosennymi, letnimi, jesiennymi i zimowymi. Bardzo chciałabym przeczytać kolejną część, bo w niej prawdopodobnie (to tylko moje domysły) Laurel pójdzie do tej krainy wróżek.
Fabuła była nieprzewidywalna tylko jednej rzeczy się domyśliłam, a mianowicie wątku miłosnego między Davidem a Laurel... Właściwie to nawet nie był wątek miłosny, a raczej potem trójkąt bo pojawił się Tamani, który wszystko pozmieniał. Ale o tym zaraz.

Teraz powiem o głównej bohaterce. Polubiłam ją. Na początku nie wierzyła w zaistniałą sytuację (ja też bym tak zrobiła), ale potem wzięła to wszystko do siebie i usiłowała sprostać temu wszystkiemu. Nie poddawała się tylko dążyła do celu, nawet jeśli miałaby przez to stracić życie. Ale nie była też to postać idealna, której zawsze się wszystko udaje. Popełniała błędy, ale nie głupie błędy i nie irytowała mnie. A teraz coś, czego strasznie nie lubię czyli nasz kochany, ulubiony przez wszystkie bloggerki trójkąt miłosny. Już mogłaby sobie autorka darować! No ale trudno, przynajmniej powiem wam kogo wolę. A mianowicie jestem za Tamanim. To świetny chłopak, chociaż nie podobało mi się za bardzo jak szybko rozwinęła się jego relacja z Laurel. Natomiast David... Myślał, że wszystko rozumie i pocieszał Laurel a tak naprawdę nie wiedział zupełnie jak ona się z tym wszystkim czuje.
Jeszcze wszystko przestawiał na jakieś doświadczenia chemiczne czy kto tam wie... Bohaterowie drugoplanowi nie byli zbyt dobrze wykreowani, raczej jedynie zarysowani. Trochę bym nad tym popracowała.

Narracja była trzecioosobowa. Na początku trochę mi to przeszkadzało, bo chba sie już przyzwyczaiłam do pierwszoosobowej, ale potem przywykłam i jednak stwierdzam, że chyba dobrze, ze to nie Laurel opowiadała o wydarzeniach. Humoru nie było za duzo, ale ogólnie styl autorki mi podpasował.

Podsumowanie: Ta książka była naprawdę bardzo dobra. Oryginalny pomysł z jakim się jeszcze nigdy nie spotkałam. Efekt końcowy popsuł jedynie trójkąt miłosny oraz drobny mankament czyli kreacja bohaterów drugoplanowych.

Ocena: 7+/10