Dwór cierni i róż - Sarah J. Mass

Tytuł: Dwór cierni i róż
Autor: Sarah J. Mass
Tłumaczenie: Jakub Radzimiński
Seria: Dwór cierni i róź
Wydawnictwo: Uroboros
Liczba stron: 526
Poprzednia część: -
Następna część: Dwór mgieł i furii

Książka bierze udział w wyzwaniach: 

Kitty's Reading Challenge: Przeczytana zaraz po kupnie

Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 4 cm

52 książki roku 2017
Olimpiada czytelnicza
Więcej informacji o wyzwaniach TUTAJ

Tą książkę dostałam jako prezent, ale tak naprawdę w formie karty podarunkowej do Empika (najlepszy prezent ever - jak ja się cieszę, że moja rodzina w końcu zrozumiała, że albo się mnie spytaj, albo karta xD). Dzięki temu zdobyłam nie jedną, ale dwie części Dworu, więc możecie niebawem wyczekiwać recenzji kolejnej części, za którą zabieram się jak tylko skończę tą recenzję :)

"Nie wstydź się nawet przez chwilę robienia tego, co przynosi ci radość"

Feyra mieszka razem z ojcem i dwiema siostrami w małej chatce, w ludzkiej wiosce. Strefa śmiertelników jest odgrodzona murem od tajemniczej krainy nieśmiertelnych fae z niesamowitymi mocami. Dziewczyna poluje w lesie, aby jej rodzina miała co jeść, ale jej bliscy mimo to nie są z niej zadowoleni. Pewnego dnia dziewczyna zabija w lesie wilka i sprzedaje na targu jego skórę. Jednak okazuje się, że nie był to zwyczajny wilk, bo wieczorem jeden z fae przychodzi do jej domu żądając zapłaty za zbrodnię. Albo śmierć, albo zamieszkanie w Prythianie, czyli świecie nieśmiertelnych do końca życia. Feyra wybiera oczywiście drugą opcję i wyrusza z nieznajomym w nieznane. Jak potoczą się jej dalsze losy?

W przypadku tej recenzji chcę porównywać Dworu cierni i róż ze Szklanym tronem, bo choć napisała to ta sama autorka, stworzyła ona zupełnie inną, niesmowitą historię, zupełnie inny, niesamowity świat i zupełnie innych, niesamowitych bohaterów. Ale chcę powiedzieć jedno - mimo  tej "niesamowitości" ta książka i tak nie przebija Szklanego tronu i mimo że jest tylko ociupinkę lepszy, to jest lepszy. Ale dobrze, koniec z porównywaniem do poprzedniego cyklu tej autorki - teraz przyszła pora na cudowny Dwór cierni o róż!

"Kiedy ponosisz odpowiedzialność za życie innych, nie tylko własne, robisz to, co trzeba."

Na początku chciałabym powiedzieć kilka słów o okładce. Ostatnio przestałam to robić, bo stwierdziłam, że mówię tylko ładna lub nieładna. Jednak tutaj muszę Wam coś powiedzieć - kiedy widziałam, tą książkę w internecie ta okładka wydawała mi się paskudna. Ten czerwony kolor, ta dziewczyna... Jakoś mi to nie pasowało. Ale gdy zobaczyłam ją w rzeczywistości i ujrzałam te wypukłe litery i ciernie, które połyskują w świetle, stwierdziłam - ta okładka jest cudna <3

Przejdźmy już do samej fabuły i świata stworzonego przez panią Mass, a mianowicie do chyba największego plusa tej historii. Od samego początku coś się dzieje, akcja porywa nas już od pierwszych stron i nie chce wypuścić ze swoich szponów. Bardzo podobało mi się to nawiązanie do Pięknej i Bestii, czyli do mojej ulubionej bajki z dzieciństwa :) Nie jest to zupełne przepisanie historii, ale jedynie inspiracja. Sam wątek główny jest podobny, ale autorka dodała też wiele od siebie. Niektóre rzeczy dało się przewidzieć, ale większość była totalnym zaskoczeniem! Czasami aż nie mogłam się otrząsnąć z wrażenia. Tej historii się nie czyta, ją się po prostu połyka w całości. Świat w którym autorka osadziła całą akcję jest wprost niesamowity. Prythian to z pewnością cudowne miejsce i mam nadzieję, że w kolejnych częściach dowiemy się jeszcze więcej o nim i o jego początkach.

"Ciesz się swoim ludzkim sercem, Feyro. Żałuj tych, którzy nie czują już nic."

Teraz czas na bohaterów i już z góry uprzedzam Was, że trochę się rozpiszę. Zacznijmy od głównej bohaterki Feyry, którą bardzo polubiłam. Nie jest to irytująca nas wszystkich rozwydrzona panienka, ale dojrzała, odpowiedzialna i odważna dziewczyna. Nie jest idealna, popełnia błędy, ale to sprawia, że jest bardziej realistyczna. Teraz kolejny mega wielki plus tej historii - trzej  cudowni panowie! Zacznijmy od tego najbardziej niesamowitego - Rhysanda. No ludzie on jest świetny <3 Niby zły, a jednak dobry, tajemniczy i wspaniały. Uwielbiam go, tylko nie mogę zrozumieć tego momentu z nim, na końcu. Mam nadzieję, ze kolejna część mi wyjaśni tą sprawę. Lucien to kolejny mąż książkowy, którego znalazłam w tej książce. Sarkazm, humor, ironia to jego motto i mi to jak najbardziej pasuje! No i Tamlin - wspaniała Bestia <3 Jego też uwielbiam, ale to ci dwaj panowie wyżej najbardziej skradli me serce. Wszyscy bohaterowie są wspaniale wykreowani, widać, że autorka się do tego przyłożyła i wykonała swoją robotę znakomicie. Każdy ma indywidualny charakter, nawet pokojówka Feyry, czy jej siostry.

Zakończenie książki jest takie, że mogłaby być nawet jednotomówką i nic by się nie stało, gdyby nie ten wątek z Rhysem o którym już wspomniałam. Jednak cieszę się, że autorka zdecydowała się na kontynuację, która mam nadzieję, że utrzyma poziom. W sumie na końcu spodziewałam się takiego wielkiego szoku i mimo, że go nie dostałam, jestem usatysfakcjonowana z zakończenia.

"- Ty również nie próżnowałaś, jak mniemam?

- Co to ma niby znaczyć?

- Jeśli obiecam ci księżyc na sznurku, mnie też pocałujesz?"

Podsumowując polecam tą powieść wszystkim, którym Szklany tron się spodobał, albo chcę rozpocząć swoją przygodę z twórczościę pani Mass. Ja zdecydowanie nie  żałuję i z niecierpliwością czekam na moment w którym zacznę czytać drugą część (to już będzie za chwilkę, ale ciii)

Ocena: 9/10