Marsjanin - Andy Weir

Tytuł: Marsjanin
Autor: Andy Weir
Tłumaczenie: Marcin Ring
Seria: -
Wydawnictwo: Akurat
Liczba stron: 381

Książka bierze udział w wyzwaniach: 

Kitty's Reading Challenge: Akcja na statku/w samolocie

Abc czytania: Wariant II: W

Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 2,8 cm

52 książki roku 2017
Olimpiada czytelnicza
Więcej informacji o wyzwaniach TUTAJ

"Zgaduję, że możecie to nazwać "porażką", ale ja wolę termin "nabywanie doświadczenia"."

Dzisiaj recenzja książki, która bardzo mi się podobała, chociaż do lekkiej literatury nie należy. Dużo chemii, dużo fizyki i ogólnie całej nauki, że można się w tym było pogubić i muszę wam powiedzieć, że dalej nie rozumiem tych całych procesów, ale nie wpływa to na cały mój odbiór tej książki, która bardzo mnie wciągnęła...

Mark Watney razem ze swoją załogą wyrusza na Marsa na misję badawczą. Pewnego dnia zaczyna się dziać coś niedobrego - wiatr zaczyna przybierać na sile i trzeba odwołać misję. Wszystkim udaje się na czas dotrzeć do statku, tylko nie Watney'owi, który na skutek potwornego zbiegu okoliczności zostaje na Marsie, a cała załoga, ba, cały świat myśli, że nie żyje. Mark nie ma wystarczających zapasów żywności i wody by przeżyć do przybycia następnego statku. Musi coś wymyślić, ale nie ułatwia tego fakt, że nie ma żadnej łączności z Ziemią...

"Zacząłem dzień od herbaty nic. Herbata nic jest bardzo łatwa w zaparzaniu. Najpierw nalej trochę gorącej wody, potem dodaj nic."

Cała ta historia jest doskonale przemyślana i dopracowana - nie zauważyłam żadnych błędów logicznych. Ogólnie całość jest troszkę trudna w odbiorze, szczególnie jeśli chodzi o te wszystkie naukowe sprawy. Czasami jedno zdanie musiałam przeczytać kilka razy, żeby zrozumieć o co w nim chodzi, a czasami nawet to mi się nie udawało. Ale nie oszukujmy się - uczę się chemii (bo tego tam było bardzoo dużo) dopiero od września tego roku szkolnego, więc wiecie - wiele rzeczy mogło mi umknąć. Niemniej, jak już wspomniałam powieść ogromnie mi się spodobała, pochonęła i wciągnęła do granic możliwości. Nie powiem, że połknęłam ją w jeden dzień, bo zdecydowanie tak nie było (musiałam sobie robić małe przerwy w czytaniu - czasami ten natłok informacji mnie przerastał...). Książka jest nieprzewidywalna, nieschematyczna i sprawia, że po jej przeczytaniu będziecie mieć szeroko otwarte oczy i usta ze zdumienia. Jestem pewna, że ja w życiu bym czegoś takiego nie wymyśliła.

"Może na­pi­szę opi­nię klien­ta. „Za­bra­łem go na po­wierzch­nię Mar­sa i prze­stał dzia­łać. 0/10”."

Nie będę omawiać wszystkich bohaterów po kolei, bo zabrałoby to zdecydowanie za wiele czasu. No wiecie - wszyscy członkowie załogi Watneya, wszyscy ludzie z NASA no i przede wszystkim nasz główny bohater, woęc jeśli pozwolicie to tylko na nim się skupię. Nie znaczy to jednak, że inni zostali pominięci. Właśnie chodzi o to, że mam tutaj tylu wspaniale wykreowanych bohaterów, którym należałoby się chociaż jedno zdanie, że ta recenzja potrwała by wieki... A zatem przejdźmy do sedna - Mark Watney jest facetem bez skrupułów. Odważny, sarkastyczny, inteligentny (przede wszystkim to jest ważne). Bardzo go polubiłam, aczkolwiek na pewno nie w kategorii "mężów książkowych".  Jest świetnym gościem i w sumie nieco mu współczuję, a nieco zazdroszczę tej przygody na Marsie - no ludzie, kto nie chciał by zostać sam, jeden, samiutki na planecie bez środków do życia? Ja raczej nie, ale wyobraźcie sobie - cała planeta jest wasza... No dobra, kończymy ten akapit bo już się zaczynam zagalopowywać.

"Nie mając pola magnetycznego, Mars nie ma żadnej ochrony przed promieniowaniem słonecznym. Jeśli byłbym na nie wystawiony, dostałbym takiego raka, że jeszcze ten rak miałby raka."

Niektórych rzeczy nie zrozumiałam, ale mimo to nie można zarzucić autorowi, że pisze niezrozumiele. Właśnie chodzi o to, że i tak dowiedziałam sie tylu rzeczy o których wcześniej nie miałam pojęcia. Niektóre rozdziały, te z dziennika, są posane przez Watneya inne, te z Ziemi,  przez narratora trzecioosobowego. Uważam, że to dobry zanieg, bo możemy poznawać całą tą opowieść od dwóch stron.

Podsumowując, uważam, że ta histora będzie dobrym wyborem dla tych, którzy interesują się astronomią, chemią i fizyką. Nie radzę sięgać po nią w pierwszej klasie gimnazjum - bo jestem pewna, że niewiele zrozumiecie. Nawet jeżeli ńie interesujecie się tymi przedmiotami, tak jak ja, polecam tą opowieść, bo zdecydowanie jest dobrze napisana i dopracowana. Z pewnością nie dołączyła do grona moich ulubionych książek, ale nie żałuję czasu z nią spędzonego.

Ocena: 8/10