Dożywocie - Marta Kisiel

Tytuł: Dożywocie
Autor: Marta Kisiel
Tłumaczenie: -
Seria: Dożywocie
Wydawnictwo: Uroboros
Liczba stron: 346
Poprzednia część: -
Następna część: Siła niższa

Książka bierze udział w wyzwaniach: 

Kitty's Reading Challenge: Jedno słowo w tytule

Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 2,6

52 książki roku 2017
Olimpiada czytelnicza
Więcej informacji o wyzwaniach TUTAJ

Nie spodziewałam się czegoś wielkiego po tej książce, ale szczerze mówiąc pani Kisiel trochę mnie zaskoczyła i to niezaprzeczalny dowód, że Polacy potrafią pisać. Zawsze sama piszę opis, ale w tym wypadku przytoczę Wam ten, z tyłu książki. Jest świetny (szczególnie ta jakby lista postaci :D).

Siła wyższa bez wątpienia jest kobietą, Pech bez wątpienia jest mężczyzną, a Licho... licho je tam wie. Poza tym płeć uczulonego na własne pierze anioła stróża z manią czystości to dla Konrada Romańczuka (głównego bohatera tego dramatu) bynajmniej nie największy problem. Z połączonych mocy nadprzyrodzonego trio powstaje bowiem fatum z prawdziwego zdarzenia: klątwa ciekawych czasów. Będzie ona dotąd sprawowała dożywotni nadzór nad każdym krokiem Konrada, świeżo upieczonego spadkobiercy Lichotki, gotyckiego domu z upiorną, gotycką wieżyczką rodem z kiepskich filmów grozy oraz całym dobrodziejstwem inwertarza:

Nieszczęsną duszą panicza Szczęsnego, seryjnego samobójcy, poety, mistrza całrocznej depresji i haftu krzyżykowego - sztuk 1

Mackami szefa kuchni i chrupiącym imieniu, przybyłego wprost z głębin odwiecznego ZUA - sztuk minimum 8

Utopcami zawsze nie w tej łazience co trzeba - sztuk 4

Najprawdziwszą Zmorą w postaci charakternej kotki - sztuk 1 plus 4 kły i 18 pazurów w pakiecie

Wrednym różowym królikiem, niepozornym omenem straszliwej zagłady - zbiór nieprzeliczalny

"Zupa, jak to miała w zwyczaju, milczała niczym zaklęta, aczkolwiek w tym milczeniu dało się wyczuć wyraźne potępienie.

Fabuła tej książki to w nie jest jakaś taka napięta akcja, która prowadzi do jakiegoś większego celu. To po prostu różne perypetie Konrada i Dożywotników jak np. ich Boże Narodzenie. Rzadko czytam książki, w których coś takiego jest zastosowane, ale to nie znaczy, że mi się nie podoba. Bo wbrew pozorom ta historia opowiada o przywiązaniu, miłości do bliskich, bo Konrad, który może na początku z lekką niechęcią sprowadza się do Lichotki, z upływem czasu przywiązuje się do wszystkich osób, zaczyna traktować ich jak rodzinę i czuć się za nich odpowiedzialny. Powem Wam szczerze, że bardzo mi się spodobała ta pozycja i będę ją polecać każdemu. Niektóre rzeczy mnie zaskoczyły. Miła, lekka książeczka, ale świetna! Na początku jakoś mnie nie wciągnęła, ale potem poszło jak z płatka.

Konrad Romańczuk, głowny bohater tej książki, jest świetny!  Bardzo go polubiłam, chociaż raczej nie w kategorii miłosnej. Fajny gość :D wkurzało mnie tylko to wieczne: och, Majka! (To jego była dziewczyna...). Licho jest takie przecudowne i słodkie, a swoimi wypowiedziami mnie rozwalało. Bo wiecie, ono nie mówiło zrobiłem, tylko zrobiłom. Szczęsny irytował, ale uwierzcie, że to był świetny zabieg. Bo panicz jest wkurzający, ale na swój sposób wspaniały! Ja w sumie tak do końca nie wiem kim jest ten Krakers i jak to tam jest z nim, ale to nie jest jakiś wielki problem. Utopce  i Zmora zostali trochę zepchnięci na dalszy plan, tak mi się wydaje. Bohaterowie są zdecydowanie niezaprzeczalnym plusem tej książki.

"Dziergam szalik dla Licha i mam dylemat, jaką barwę wybrać - Podsunął Konradowi po nos kłębki mechatej włóczki. - Fuksja, amarant czy purpura?

- Bardziej oczojebnych nie było?"

Styl autorki jest specyficzny i długo nie mogłam się wkręcić, ale kiedy już się to stało przepadłam. Pani Kisiel pisze dziwnie, ale mi sie podobało! Na uwagę zasługuje też wszechobecny humor - nie polecam czytać w komunikacji miejskiej :D

Na zakończenie powiem, że po raz kolejny mam dowód na to, że polscy autorzy potrafią pisać książki. Jeśli ktoś nie wierzy - proszę przeczytać Dożywocie!

Ocena: 8/10