Rozmyślanki #2: Niechęć, kryzys, monotonność... czyli o tym, czy mam czasem chęć zawiesić bloga.

Chyba spodobał wam się poprzedni post z tej serii w którym nawiązałam do historii mojego bloga. Dzisiejszy post troszkę nawiązuje do tamtego tematu. Mianowicie porozmawiamy sobie dzisiaj o czymś, co dopadlo mnie wielokrotnie podczas przygody z blogowaniem - chęci zawieszenia bloga.

W poprzednim poście pisałam, że byłam już na granicy zawieszenia bloga. Jednak zrezygnowałam z tego i teraz z biegiem czasu muszę wam powiedzieć, że była to wspaniała decyzja. Nie wiem jak wyglądałoby moje życie bez wchodzenia codziennie na bloggera, sprawdzania jakie posty dodajecie i pisania komentarzy, pisania recenzji książek... Oczywiście gdybym zawiesiła bloga książki nadal bym czytała, ale nie wiem czy w tej samej ilości. Uważam, że ilość czytelników nie jest ważna, bo ja przede wszystkim robię to dla siebie, ale no wiecie...jak się ma tylko jednego czytelnika, który i tak wchodzi nieregularnie i pod większością postów jest "brak komentarzy" to jakoś nie chce się tego robić. Ale jednak spróbowałam jeszcze raz i wyszło mi to na dobre.

Jednak w tym poście chciałabym się bardziej skupić na tym, czy myśl o zawieszeniu bloga pojawiała się w mojej głowie również wtedy gdy już miałam wiecej czytelników. I muszę wam powiedzieć, że tak. Jak wiecie ja mam tylko 12 lat (w lipcu 13 :D). Nigdy jeszcze nie spotkałam się z blogiem, który prowadziłaby osoba w moim wieku, zawsze są to osoby starsze. I takie pytanie pojawia się w mojej głowie: czy ja nie jestem za młoda? Może wrócę tu za kilka lat, kiedy będę miała większe doświadczenie? Po co sobie jeszcze przysparzać obowiązków, podczas gdy moi rówieśnicy nawet nie pomyśleliby o założeniu bloga? Ale potem jednak dochodzę do wniosku, że właśnie dzięki blogowi zdobywam doświadczenie i uczę się wielu rzeczy. Nigdy nie miałam większych problemów w szkole, dlatego daję radę prowadzić bloga, czytać książki i do tego uczyć się i odrabiać prace domowe. Nie zauważyłam, żeby podczas prowadzenia bloga moje oceny spadłyby w dół, czego na początku się obawiałam.

Czasami jest też tak, że po prostu mi się nie chce. Nie chodzi o to, że jestem leniwa i nie mam siły pisać dla was postów. Chodzi o to, że czasami po prostu nie wiem jak się do tego wszystkiego zabrać i nie potrafię napisać czegoś co będzie mnie zadowalało. Wtedy po prostu nic nie piszę, a na szczęście mam napisane posty na zapas. Jednak nawet gdybym ich nie miała to nie zmuszałabym się do pisania. Wolę publikować posty z których jestem zadowolona, niż takie które są badziewne i niedopracowane, nawet jeśli nie miałoby być żadnej notki przez tydzień...

Kolejna sprawa to monotonia. Z reguły jest tak, że wracam ze szkoły i wchodzę na bloggera, sprawdzam czy są komentarze, jak tak to na nie odpowiadam, jak nie -  wchodzę na wasze blogi... Posty raczej piszę w weekendy i wtedy są to jakieś 3/4 posty, które od razu wędrują do autopublikacji. Jednak to wszystko czasami to za wiele i wtedy mam uderzenie monotonni, która czasami mnie dobija. Ale to nie zdarza się często. Problem pojawia się też przy braku czasu, ale na to wszyscy narzekają i wszyscy rozumieją, więc nie będę się rozdrabniać.

Jednak te wszystkie argumenty pojawiają się w mojej głowie na szczęście nie tak często i zawsze odsuwam od siebie te myśli. Gdybym zawiesiła bloga to chyba pk dwóch tygodniach bym tu wróciła bo nie potrafiłabym wytrzymać. Kocham to co robię i jestem z tego dumna!