Zwiadowcy - Wczesne lata #1: Turniej w Gorlanie

Tytuł: Turniej w Gorlanie
Autor: John Flanagan
Seria: Zwiadowcy - Wczesne lata
Wydawnictwo: Jaguar
Liczba stron: 389
Poprzednia część: -
Następna część: -

Opis:
Halt i Crowley uciekają przed ludźmi Morgaratha. W jednej z wiosek dowiadują się, że książę Duncan wraz ze swoją bandą sieje przestrach i nienawiść w oczach miszkańców. Zabijają, kradną... Clowley nie może w to uwierzyć. Postanawiają, że sprawdzą co się tam dzieje. Wkrótce jednak zostają posiadaczami bardzo ważnych informacji które mogą odmienić ich los, los Araluenu a przede wszystkim los Morgaratha, który (jak podejrzewają chce zdobyć władzę. Gromadzą wydalonych przez Morgaratha zwiadowców, aby zniweczyć jego plany.

Opinia:
Trochę krótki ten opis mi wyszedł, ale nie chciałam za wiele zdradzać. Od pierwszego rozdziału zaczyna się coś dziać. Książka jak każde inne powieści Flanagana podbiła moje serce więc przygotujcie się na ochy i achy.

Okładka mi się podoba. Bardzo nawiązuje do treści książki. Może nie jest jakaś przepiękna i prześliczna, że wybrałabym tą książke właśnie ze względu na nią. Czcionka też jest fajna.

Fabuła jak fabuła w Zwiadowcach! W każdym rozdziale jakieś tajemnice, niepowodzenia, sukcesy... Wspaniały pomysł z przedstawieniem tego co działo się we wczesnych latach (jak nawiązuje tytuł). Wyobrażacie sobie (mówię do tych co czytali przynajmniej pierwszą część Zwiadowców) młodego Halta. Halta który dostaje konia, wierzchowca zwiadowczego (wiemy co się wtedy dzieje :D). Halta który uczy się życia jako zwiadowca (może nie sama nauka, ale wiadomo, że jest początkowy).

Kocham Halta i bardzo się cieszę, że to o nim była ta książka (oczywiście Willa i Horace'a też uwielbiam, ale...). Crowleya też bardzo polubiłam. W sumie wszystkich zwiadowców z tej grupy którą utworzyli Halt i Crowley polubiłam. Każdy był inny, każdy wyróżniał się swoimi cechami i chociaż niezbyt pamiętam imiona ich wszystkich (albo imię pamiętam ale nie pamiętam jaka to była osoba lub odwrotnie) to do wszystkich pałam sympatią. Jedynie niezbyt lubię tego bez humoru, niorącego wszystko na serio - chyba Norris, o ile dobrze pamiętam. Ale ogólnie kreacja bohaterów wyszła Flanaganowi wspaniale.

Chcę jeszcze powiedzieć o końcówce. A raczej o epilogu. Jeżeli ktoś nie czytał serii Zwiadowcy przed Turniejem to epilog może go naprawdę bardzo przerazić. Jest tu nawiązanie do piewrszej części. Aż mi się przypomniało jak jakiś rok temu to czytałam. I wargale! Brr... Nie cierpię Morgaratha! Ale kto by go lubił? Co on zrobił temu dzieciakowi w czasie turnieju jest po prostu nie do pomyślenia!!! Jestem po prostu rozwścieczona jego postawą.

O stylu Flanagana nie będę dyskutować. Humor, humor i jeszcze raz humor! Bardzo go cenię w książkach, a pan John umie go użyć tyle, żeby było go wystarczajaco dużo  - nie za mało nie za dużo. Umie łączyć humor z powagą.

Podsumowanie:
Kocham tą książkę! Kocham Zwiadowców! Kocham Drużynę! Chyba domyślacie się jaka będzie ocena?

Ocena: 10/10

Książka bierze udział w wyzwaniach: 

Wyzwanie czytelnicze 2016: Książka ulubionego autora, której do tej pory nie przeczytałam.
Czytam fantastykę
Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 2,8 cm
52 książki roku 2016