Jeżycjada #13: Tygrys i Róża - Małgorzata Musierowicz

Tytuł: Tygrys i Róża
Autor: Małgorzata Musierowicz
Seria: Jeżycjada
Wydawnictwo: Akapit Press
Liczba stron: 160
Poprzednia część: Imieniny
Następna część: Kalamburka

Opis:
Laura Pyziak, córka Gabrysi i Janusza Pyziaka, który uciekł od żony bardzo chce się dowiedzieć czegoś o swoim ojcu. Jest do niego bardzo podobna i podejrzewa, że dlatego wszyscy wolą Pyzę niż ją (przynajmniej tak się jej wydaje). Janusz opuścił Gabrysię zanim Laura się urodziła dlatego nigdy nie widział jej, a ona go. Zawsze zaradny Tygrysek podejmie naprawdę trudne decyzje żeby dowiedzieć czegokolwiek o Pyziaku. Szkoda tylko, że w rodzinie tak mało się o tym mówi...

Opinia:
Ta część bardzo mi się podobała. Czytałam ją w czasie marcowej choroby i skończyłam w jeden dzień. W sumie to nie dziwne. Leżenie w łóżku, 160 stron, zadziwiające przygody Tygrysa. Muszę Wam powiedzieć, że tą recenzję piszę długo po tym jak przeczytałam tą książkę bo jakoś nie umiałam się do tego zabrać.

Laura (z okładki) wydaje się być miłą dziewczynką, ale tak nie jest (o tym później). Chyba jedyny raz tak się złożyło, że osoba z okładki Jeżycjady jest podobna do osoby z mojej głowy. Mimo wszystko okładka nie jest za piękna, choć jedna z lepszych jeśli chodzi o tą serię.

Fabuła nie jest za długa. Książka opowiada definitywnie o Laurze i trochę nie wiem czemu tytuł jest Tygrys i Róża. Ta Róża mi tu nie pasuje, ale samo Tygrys nie brzmiałoby tak efektownie więc rozumiem. Zadziwia mnie to, że Laura tak sama z siebie postanowila wyjechać z Poznania do jakiegoś innego miasta zupełnie sama! I to do kobiety, którą widziałaby pierwszy raz w życiu. Rozumiem, że planowała wrócić wieczorem i zostawiła list mamusi, ale było tam napisane kłamstwo. Ona nawet nie zdawała sobie sprawy jakie nerwy musiała mieć Gabrysia!

Tygryska nigdy nie lubiłam. Nie lubię takich manipulantów, którzy myślą, że wszystko zawsze musi być tak jak oni chcą, wydaje im się, że wszyscy powinni ich kochać i im usługiwać. Straszne! Dobrze, że ja nie mam takiej siostry jak Róża, choć ja na pewno nie dałabym się tak łatwo! Jednak w
tym tomie Laurę troszeczkę bardziej polubiłam. Miała prawo dowiedzieć się czegoś więcej o swoim
ojcu, który wiemy zrobił okropnie, ale to nie znaczy, że nie można o tym mówić i jest to zakazany temat. Wiem, że tak niektórym ludziom łatwiej tak jak Gabrysi, ale... W sumie nie wiem jak to jest, bo ja takiego czegoś nie doświadczyłam. Jednak od razu moja sympatia do Laury zrobiła się zerowa, gdy przeczytałam w jaki sposób ona dokonała misji dowiadywania się o ojcu. Mama na pewno by jej nie pozwoliła jechać, no ale wiecie...

Podsumowanie:
Nic więcej nie mam do dodania. Krótka książka - dosyć krótka recenzja. Mimo nielubienia Tygryska ta książka BARDZO mi się podobała i jest tuż za Opium w rosole w kolejności ulubionych części. Na trzecim miejscu, jeśli chcielibyście wiedzieć są Imieniny.

Ocena: 8/10

Książka bierze udział w wyzwaniach: 

Abc czytania (T)
Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 0.8 cm
52 książki roku 2016