Drużyna #1: Wyrzutki - John Flanagan

Na początku chciałam wszystkich bardzo serdecznie przeprosić, za ten tygodniowy brak postów ale po prostu nie mam zbyt wiele czasu na cztanie, a tym bardziej pisanie recenzji. Książkę której recenzję widzicie poniżej przeczytałam już jakiś czas temu ale na recnzję nie było czasu. Wolę pisać recenzję od razu po przeczytaniu ale nie zawsze to się udaje. Tak jak teraz.


Tytuł: Wyrzutki
Seria: Drużyna
Autor: John Flanagan
Wydawnictwo: Jaguar
Liczba stron: 439
Poprzednia część: -
Następna część: Najeźdźcy

Opis:
Hal Mikkelson to w połowie Aralueńczyk, w połowie Skandianin. Przez to otrzymuje wiele niemiłych uwag na swój temat. Mieszka z matką oraz Thornem, przyjacielem jego zmarłego ojca. Thorn stracił rękę i przez to nie może pływać na wyprawy morskie. To znaczy mógłby ale nie chce. Przez kilka lat był uzależniony od alkoholu ale Hal i jego matka Karina przywrócili mu życiowy cel. Hal to bardzo pomysłowy i twórczy chłopiec. Zbudował nowe ożaglowanie 
dla swojej łodzi, którą nazwał "Czapla". Najbliższym przyjacielem Hala jest Stig, ma też wroga Tursguda.
Rozpoczynają się zawody drużyn. Każda musi udowodnić, że jej członkowie nadają się do zostania prawdziwymi wojownikami. Rozpoczyna się wybieranie członków. Tursgud oraz Rollond zostają wybrani na kapitanów czyli skirlów. Gdy składy obu drużyn - Wilków 
(drużyna Rollonda) oraz Rekinów (drużyna Tursguda), pozostaje 8 chłopców p, którzy zostają wyrzutkami. Tworzą oni trzecią drużynę na której czele staje Hal. Jednak Czaple (Hal nazwał drużynę na cześć swej łodzi) nie przedstawiają się zbyt imponująco. Stig, najlepszy przyjaciel Hala jest bardzo dobrym wojownikiem, ale łatwo daje się ponieść emocjom, przez co nigdy nie wychodzi nic dobrego, bliźniaki Ulf i Wulf ciągle kłócą się o błahe sprawy, osiłek Ingvar potrafi wykonywać nawet najcięższe prace lecz prawie nic nie widzi, Jasper to tylko złodziejaszek, Stefan to zwykły błazen, a o Edvinie nikt nigdy nie pamięta... Rozpoczyna się morderczy trening. Czaple muszą pokazać, że są gotowe na zostanie prawdziwymi wojownikami. Czy im się to uda? W kim doszukają się sprzymierzeńców a nie wrogów? Czy Hal spisze się jako skirl?

Opinia:

Okładka dla mnie taka sobie. Bardzo mi się podobały okładki Zwiadowców, ale ta jest taka sobie. Przedstawienie tych postaci no takie nie wiem. Ja sobie ich wyobrażam inaczej, nie sugerując się okładką. Czy zachęca do czytania? Sami musicie stwierdzić bo moim zdaniem niektórych tak, niektórych nie. Mnie nie bardzo zachęciła lecz pamiętajcie najważniejsze jest to co w środku!

Fabuła była bardzo, bardzo ciekawa. Autor miał moim zdaniem świetny pomysł na te drużyny i cały świat w Skandii. Skandię już trochę poznaliśmy podczas Ziemi skutej lodem, lecz była to Skandia za panowania Ragnaka. Teraz zobaczyliśmy skandię w której oberjarlem jest Erak. Myślę, że ta seria na pewno trafi do mych ulubionych, jeżeli już nie 
trafiła. Powiem, bardzo bałam się tej książki. W takim sensie, że po tak fenomenalnych Zwiadowcach, nie sprosta moim oczekiwaniom i się zawiodę. Lecz tak się nie stało i ta książka na pewno dorównuje poprzedniej serii. Cieszę się równierz z tego, że nie wszystko szło bohaterom dobrze i najlepiej tylko było takie życiowe. Raz się udaje raz nie.
  
 Styl jak zwykle wspaniały. Nutka humoru jak zwykle, no po prostu czego chcieć więcej! Zauważyłam też pewną zmianę. Mianowicie między pierwszą częścią Zwiadowców, a pierwszą częścią Drużyny. Styl autora jest naprawdę fenomenalny. Tak jak w Ruinach Gorlanu miałam troszeczkę zastrzeżeń i mijały one z każdą kolejną częścią to tu nie mam tak naprawdę nic do zarzucenia oprócz jednej drobniutkiej rzeczy o której zaraz powiem.

Bohaterowie wykreowani znakomicie. Każdy ma jakiś charakter - nawet Edvin.Na początku książki zaczęło mi się wydawać, że Hal to tak jakby Will, Thorn to Halt, a Stig to Horace. Nie był to w sumie bardzo przeszkadzające ale tak trochę było i musiałam o tym wspomniec. Nie było to takie denerujące może też dlatego, że fabuła była zupełnie inna, no w sumie też nauka ale w inny sposób. Umiejętność pracowania w grupie, podczas gdy Will uczył się działać w samotności. 
I jeszcze jedna sprawa, już naprawdę jak najmniej istotna ale zbytnie podobieństwo między 
imieniem Hal, a Halt. Kiedy zaczęłam czytać i zobaczyłam Hal to od razu takie coś Halt? Halt tu jest? Ale pod koniec już się przyzywyczaiłam.

Podsumowanie
Okładka taka sobie, fabuła ciekawie przedstawiona, styl wspaniały, bohaterowie wszyscy wykreowani znakomicie. Czego chcieć wiecej! Polecam tą serię naprawdę każdemu, lecz najpierw radzę przeczytać Zwiadowców. Nie sądze aby była to konieczność ale tak się raczej powinno to czytać.

Ocena: 10-/10