Selekcja #2: Elita - Kiera Cass

Tytuł: Elita
Autor: Kiera Cass
Tłumaczenie: Małgorzata Kaczarowska
Seria: Selekcja
Wydawnictwo: Jaguar
Liczba stron: 328
Poprzednia część: Rywalki
Następna część: Jedyna

Książka bierze udział w wyzwaniach: 
Wyzwanie czytelnicze 2016: Akcja toczy się w czasie wojny
Czytam fantastykę
Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 2,5 cm
52 książki roku 2016
Olimpiada czytenicza

Myślałam, że będę o wiele dłużej czekała na tą książkę, ale na szczęście nawet szybko udało mi się ją zdobyć. Kiedy rezerwowałam w bibliotece były jeszcze przede mną dwie osoby a było to mniej więcej w ok. 15-20 sierpnia. (Książkę przeczytałam na koniec wakacji, skończyłam chyba dokładnie 1 września, a zaczęłam dzień wcześniej i tak, zdaję sobie sprawę, że recenzja jest opoźniona o niecałe dwa miesiące). Wracając do tematu, Rywalki bardzo mi się podobały, pochłonęłam tą książkę w jeden dzień i od razu zapragnęłam mieć kolejną częśc. Mimo schematyczności i przewidywalności miałam nadzieję, że spodoba mi się równie bardzo, a może nawet bardziej? Czy rzeczywistość sprostała moim oczekiwaniom?

Ale najpierw.... O czym jest książka?

W Eliminacjach zostało już tylko 6 dziewcząt. Książe Maxon jest coraz bardziej pewny tego, że to Ami powinna zostać jego wybranką. Ale dziewczyna potrzebuje jeszcze czasu. Wie, że coś wiekszego łączy ją z Maxonem i chciałaby z nim być, ale nie jest pewna czy poradziłaby sobie w roli księżniczki, a potem królowej. Jest pewna, że nie dałaby rady zachować obojętnej twarzy wobec cierpienia innych, ludzi z niższych klas. A przede wszystkim jest jeszcze Aspen. Chłopak którego kochała przez ostatnie lata swojego życia i nie wyobrażała sobie życia bez niego. America jest w totalnej rozsypce, a na dodatek zrobiła coś bardzo, ale to bardzo głupiego, przez co ojciec Maxona, król Clarkson ją znienawidził. Jeśli kiedykolwiek pałał do niej jakąkolwiek sympatią, to nic z niej nie pozostało, a nasz kochany książe musi to jakoś wszystko odkręcić. Ami zupełnie nie wie co ma robić. Nie wie czy może ufać Maxonowi i nie wie czy nadaje się na księżniczkę, a czas jej się kończy...

Wiecie co? Ja bardzo lubię historie o miłości. Jakieś romanse czy tego typu rzeczy. Naprawdę lubię. Ale tylko wtedy kiedy nie jest to sztuczna relacja czy miłość od pierwszego wejrzenia, w którą zresztą nie wierzę. Lubię tylko wtedy kiedy jest to prawdziwe. Kiedy wiem, że to zakochanie, a nie zauroczenie. Kiedy obie strony się poznają, kłócą, nienawidzą, a potem lubią i na końcu się kochają. Taka moi drodzy byłaby historia Maxona i Ami..... Gdyby nie Aspen. Trójkąt miłosny w tego typu historiach to jest totalna katastrofa! Gdyby Ami zastanawiała się czy chce lub nie być z Maxonem dlatego, że nie wie czy nadaje się na księżniczkę lub nawet dlatego, że nie wie czy mu ufać, to by mi się podobało.  Ale kiedy ona zastanawia się Aspen czy Maxon, Aspen, Maxon, Aspen, Maxon to już mnie do szału doprowadza. I tak i tak wszyscy wiemy, że koniec końców Ami w końcu zostanie tą ikrólową. Więc po co jest ten cholerny Aspen? Tego nie wie nikt...

Mimo tego całego okropnego trójkącika, muszę wam powiedzieć, że ta książka naprawdę podbiła moje serce. Na pewno nie Aspenem, ale zdecydowanie i przede wszystkim Maxonem. On jest CUDOWNY!!!!! Po za tym ogólnie bardzo podoba mi się ta cała historia. Mam wielką nadzieję, że w kolejnych częściach więcej czasu poświęcone będzie Rebeliantom, polityce, monarchii itp., a nie tylko i wyłącznie rozterkom miłosnym,  ale tutaj już było o tym trochę więcej niż e pierwszej części za co plus :) Muszę też powiedzieć o jednym. Ten pałac jest najgorzej strzeżonym pałacem o jakim kiedykolwiek słyszałam. Dwa ataki Rebeliatnów w ciągu dwóch dni? No ludzie!

Jeśli chodzi o bohaterów to bardzo lubię Ami. Jest zdecydowaną, odważną, wrażliwą dziewczyną. Nie lubiłam tylko tych "trójkątowych momentów" o ile wiecie co mam na myśli. I wbrew ocenie Aspena, dokładnie zgadzajac się z tatą Ami (wspaniały człowiek) twierdzę, że byłaby świetną książniczką i królową. Do tego jeszcze wspomnę jakim okropnym, starsznym i znienawidzonym przeze mnie człowiekiem jest król Clarkson. To w jaki sposób traktuje poddanych, ale też własną rodzinę jest straszne! Maxon natomiast jest wspaniały, świetny, cudowny i jeszcze raz cudowny! Bardzo lubię Marlee, przyjaciółkę Ami i nie mogę znieść myśli o tej jednej, smutnej rzeczy z nią związanej. Jeśli chodzi o pozostałe kandydatki to Natalie i Elise są mi zupełnie obojętne. Celeste nie cierpię, a Kriss w sumie trochę nawet polubiłam...

Podsumowując, ta książka wciągnęła mnie do granic możliwości. Nie potrafiłam się od niej oderwać. Jeżeli macie ochotę na denerwującą, ale strasznie pochłaniającą historię miłosną z humorem to jest to książka dla was. Nie można wymagać od niej zbyt wiele, bo to kolejna schamtyczna, z przewidywalnym trójkątem miłosnym opowieść dla młodzieży, ale mi niesamowicie się podobała.

Ocena: 7+/10