Diabolika - S. J. Kincaid

Już dawno nie publikowałam recenzji od razu po ich napisaniu. Niestety trochę się ostatnio nie wyrabiam, co mogliście zauważyć w podsumowaniu września i małej ilości przeczytanych przeze mnie książek :/ Mam nadzieję, że w październiku będę miała więcej czasu, który będę mogła poświęcić na bloga i książki. Na razie zapraszam Was na recenzję ostatnio przeczytanej przeze mnie pozycji :)

Diabolika ciekawiła mnie odkąd usłyszałam o jej wydaniu. Kiedy tylko znalazła się okazja na jej przeczytanie, nie wahałam się ani chwili! W sumie nie wiedziałam czego mam się spodziewać, bo czytałam wiele skrajnych opinii, ale chciałam się po prostu przekonać czy ta historia mi przypadnie do gustu. Muszę powiedzieć, że mam mieszane uczucia, a dlaczego - zaraz się dowiecie :)

Tytuł: Diabolika

Autor: S. J. Kincaid

Tłumaczenie: Anna Gralak

Seria: -

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 412

Książka bierze udział w wyzwaniach: 

Kitty's Reading Challenge: Książka wybrana przez przyjaciółkę

Przeczytam tyle ile mam wzrostu: +3,1 cm

52 książki roku 2017
Więcej informacji o wyzwaniach TUTAJ

"Zamiast zapisać się w historii jako kolejny tchórz oddający się przyjemnościom i zamykający oczy na rzeczywistość, chcę być kimś, kto zrobi pierwszy krok, żeby to zmienić."

Nemezis to diabolika. Są to genetycznie zaprojektowane stworzenia, pozbawione uczuć. Jedynym celem w życiu każdej diaboliki jest ochrona jednej osoby, z którą zostały połączone. Te istoty nie znają litości, zabijają w mgnieniu oka i nikt nie jest w stanie stawić im czoła. Nemezis opiekuje się córką senatora, Sydonią Impirian. Kocha ją nad życie i zrobiłaby wszystko, żeby dziewczyna była bezpieczna. Kiedy przychodzi jej udawać, że sama jest Impirianką, musi porzucić zwierzęce instynkty i nauczyć się żyć jak normalna dziewczyna. Wtedy odkrywa w sobie to, co jej odebrano - człowieczeństwo, a sprawy po trochu zaczynają się komplikować.

Jak już mówiłam pomysł jest genialny. Na pewno diaboliki i sam świat przyszłości jaki stworzyła autorka, to zdecydowanie coś oryginalnego i niespotykanego w książkach młodzieżowych. Bardzo przypadło mi to do gustu, ale... No właśnie - ale to wszystko było dość przewidywalne i niedopracowane. Ja naprawdę szanuję niesamowity pomysł autorki, który miał ogromny potencjał, ale sam świat i jego reguły zostały bardzo ogólnie przedstawione, a ja chciałabym dowiedzieć się więcej o tej wizji przyszłości. Co do nieprzewidywalności lub raczej przewidywalności, która cechuje tę historię - chyba naczytałam się za wiele tego typu książek, bo niewiele rzeczy mnie zaskoczyło, chociaż było parę zwrotów akcji, których się nie spodziewałam. Akcja pędzi szybko, nie daje chwili wytchnienia i książka, mimo przewodywalności, wciąga. Pierwsze strony jakoś mnie nie zachwyciły, ale potem bardziej się wkręciłam i zanim się obejrzałam, już ją skończyłam.

"Wszyscy mówią,że diaboliki są nieustraszone, ale ja w pierwszych latach życia znałam tylko strach."

Nasza główna bohaterka, Nemezis momentami bardzo mnie irytowała. Ogólnie bardzo podobał mi się wątek zmiany jej natury, ze zwierzęcej istoty, do człowieka posiadającego uczucia. Uważam, że to ciekawy zabieg. I jeszcze jak na początku to mi się podobało, to potem dopiero zaczęły się schody. Bo, wiecie, Nemezis zaczęła się zachowywać jak taka niezdecydowana nastolatka, które zwykle występują w trójkątach miłosnych. Tutaj, na szczęście nic takiego nie ma, ale bohaterka nie musi wybrać między facetami, a diabolika czy dziewczyna, zwierzę czy człowiek, mam uczucia czy jestem istotą bez zdolności kochania itd., itd. Ogólnie na początku w miarę ją lubiłam, ja rozumiem nawet skąd wzięły się te dylematy jak powyżej - Nemezis została wyhodowana i nauczona, że nie może żywić uczuć do nikogo poza Sydonią. I myślę, że nie wiedziała jak się zachować, kiedy zdała sobie sprawę, że stało się inaczej. Ale no proszę Was, ileż można się wahać! Czasami podejmowała też jakieś idiotyczne decyzje, kierowana impulsami i w sumie ona nie była zbyt... Inteligentna. Niezbyt polubiłam się z główną bohaterką, ale wiem co chciała osiągnąć autorka przy tej postaci i mimo wszystko bardzo podobał mi się motyw jej przemiany. Sydonia nie była zbyt dobrze wykreowana. W sumie była, bo była i stanowiła tylko coś w rodzaju postaci, która była dla Nemezis najważniejsza, ale zupełnie nic więcej nie wnosiła do fabuły. Za to Tyrus <3 Kolejna moja książkowa miłość <3 Większość sytuacji, które mnie zaskoczyły, to właśnie sprawka Tyrusa i jego rozwiązań, które wyprzedzały wszystkich o dziesiąć kroków. Genialna postać <3 Reszta bohaterów zbyt dobrze nie została przedstawiona, autorka zdecydowanie bardziej skupiła się na samej psychice Nemezis, niż na kreacji pozostałych postaci.

"- Zrobiłem ci jakąkolwiek krzywdę?
  - Rozbolały mnie knykcie od okładania cię pięściami."

Nie obyłoby się oczywiście bez wątku miłosnego, ale ja osobiście byłam cały czas za tym, żeby byli razem, chociaż i tak wiedziałam, że tak się stanie :P Z jednej strony może się wydawać, że miłość miała duży wpływ na przemianę diaboliki, ale z drugiej strony to wątek miłosny nie był w tej historii najważniejszy i nie wysuwał się na pierwszy plan, nadal pozostając istotnym elementem powieści.

Na samym początku myślałam w ogóle, że to jest debiut. Nie wiem czy to przez styl autorki, który jest prosty, ale odniosłam wrażenie, że nie wypracowany. Ale podziękowania uświadomiły mi, że autorka ma jeszcze kilka książek na koncie. Na plus jest jeszcze humor i były chyba dwie sytuacje, w których nie mogłam powstrzymać sie od śmiechu :D

Świadomość, że decyzje, które podejmiesz, ukształtują twój los, jest przerażająca."

Podsumowując, książka mi się bardzo podobała. Wspaniały pomysł, ale niestety wykonanie troszkę słabsze. Diabolikę świetnie się czytało, zapewniła mi oczekiwaną rozrywkę, ale raczej szybko o niej zapomnę. Jednym z większych plusów jest oczywiście Tyrus <3 Jeżeli macie ochotę na wciągającą, zabawną i ciekawą książkę to polecam! Nie spodziewajcie się wiele, ale mam nadzieję, że się Wam spodoba!

Ocena: 8/10