Cień wiatru - Carlos Ruiz Zafón

O książkach Zafóna słyszałam bardzo dużo pozytywów. Czy ja również zostałam wciągnięta w świat tej powieści?

Tytuł: Cień wiatru

Autor: Carlos Ruiz Zafón

Tłumaczenie: Beata Fabjańska-Potapczuk, Carlos Marrodan Casas

Seria: Cmentarz zapomnianych książek

Wydawnictwo: Wydawnictwo literackie MUZA SA

Liczba stron: 514

Poprzednia część: -

Następna część: Gra anioła

Książka bierze udział w wyzwaniach: 

Kitty's Reading Challenge: 

Abc czytania: Wariant autorski (Z)

Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 4 cm

Więcej informacji o wyzwaniach TUTAJ

Młody Daniel Sempere na Cmentarzu Zapomnianych Książek odnajduje powieść zatytułowaną Cień wiatru. Oczarowany niesamowitą historią pragnie poznać inne książki Juliana Caraksa. Nie spodziewa się, że właśnie zaczyna się najniebezpieczniejsza, ale też najbardziej fascynująca przygoda w jego życiu. Daniel krok po kroku poznaje skomplikowane życie Juliana i miesza się w pełną intryg, tajemnic i zawiłości historię. 

Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie.

Na samym początku muszę powiedzieć o stylu autora, który jest po prostu niesamowity! Książka wciąga, ale to wcale nie znaczy, że czyta się ją szybko. Wręcz przeciwnie, nad każdym zdaniem trzeba się chwilkę zastanowić, ale jest to wspaniałe. Tą opowieścią się delektujemy, a nie pochłaniamy ja w błyskawicznym tempie. Przeżywamy wydarzenia razem z bohaterami, a akcja wzbogacona jest o przepiękne opisy Barcelony. Czujemy się, jakbyśmy tam byli <3

Fabuła jest zagadkowa i tajemnicza. Razem z Danielem odkrywamy kolejne sekrety z życia Juliana. Nie da się przewidzieć kolejnych wydarzeń, nie wiemy kto jest tak naprawdę kim. To było wspaniałe, bo autor bawił się z nami w kotka i myszkę. Dawał jakieś wskazówki, a następnie akcja zmieniała się o 180 stopni. Historia była ciekawa i wciągająca. Książka jest oryginalna, a sam pomysł wspaniały. To opowieść o miłości, przyjaźni, zdradzie i poświęceniu. Momentami czułam się tak, jakby to Julian był głównym bohaterem  i może rzeczywiście tak jest. W końcu praktycznie całe jego życie, jego przemyślenia, jego rozterki zostają przedstawione na kartach tej powieści. Stopniowo poznajemy historię zaginionego pisarza, ale również i towarzyszymy Danielowi w jego życiu. Generalnie przeszkadzała mi jedna rzecz - perypetie miłosne Daniela. Oczywiście, wiadomo, jest on nastolatkiem, a co za tym idzie w jego życiu pojawiają się pierwsze fascynacje kobietami, ale jak dla mnie było tego po prostu zbyt wiele... Wątków miłosnych jest właściwie kilka: Daniela i Bei, burzliwy romans, którego wielką fanką nie zostałam, w zasadzie zakochali się w sobie w mgnieniu oka. Za to uroczy był wątek romantyczny Fermina i Bernardy, taki ciepły, miły i kochany. Jednak w miarę postępowania fabuły pojawiają się jeszcze wątki miłosne Juliana, Penelope, Nurii i Miquela, które nie działy się w zbyt dobrych okolicznościach, ale rozumiałam postępowanie bohaterów. 

W chwili, kiedy zastanawiasz się czy kogoś kochasz, przestałeś go już kochać na zawsze.

Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani. Daniela (mimo mej niechęci do tego imienia :D) polubiłam, chociaż czasami rzeczywiście wykazywał się niemałą naiwnością i głupotą, to widział swoje błędy, zauważał je i starał się je naprawić. Zdecydowanie był prawdziwy, inteligentny, ale nie bez wad. Uwielbiam Fermina, który rozwalał mnie swymi wypowiedziami i naprawdę był wspaniałym, kochanym i mądrym facetem. Jeśli chodzi o Beę to zyskała moją sympatię, lecz nie od początku. Jednak z czasem się do niej przekonałam i zaczęłam dostrzegać jej pozytywy. Nuria Monfort również okazała się być dobrze wykreowana postacią i polubiłam ją za zdecydowanie i przetrwanie w wielu sytuacjach. Nie jednak ulega wątpliwości, że mocno skrzywdziła parę osób, ale ją również skrzywdzono... Pozostaje jeszcze jedna bohaterka żeńska, o której chcę wspomnieć, a mianowicie znienawidzona przeze mnie Klara Barcelo. Jak można być takim człowiekiem i wykorzystywać innych dla własnych przyjemności? 

Mówienie jest rzeczą głupców, milczenie- tchórzy a słuchanie rzeczą mędrców.

Podsumowując, książka bardzo mi się podobała. Wspaniały styl autora, wyraziści bohaterowie i przede wszystkim niesamowita historia Daniela i Juliana Caraksa sprawiają, że jest to oryginalna i niesamowita powieść! Jeśli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać, to gorąco Wam ją polecam!

Ocena: 8/10