Osobliwy dom pani Peregrine - Ransom Riggs (książka + film)

Tytuł: Osobliwy Dom pani Peregrine

Autor: Ransom Riggs

Tłumaczenie: Małgorzata Hesko-Kołodzińska

Seria: Osobliwy dom pani Peregrine

Wydawnictwo: Media rodzina

Liczba stron: 397

Poprzednia część: -

Następna część: Miasto cieni

Książka bierze udział w wyzwaniach: 

Wyzwanie czytelnicze 2016: Mrozi krew w żyłach

Czytam fantastykę

Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 2,5 cm

52 książki roku 2016 

Olimpiada czytelnicza

Muszę się niestety do czegoś przyznać - najpierw byłam na filmie... Ale mam historię, która może mnie w waszych oczach usprawiedliwi. Jechaliśmy do kina ze szkoły i najpierw mieliśmy iść na jakiś inny film (już nawet nie pamietam tytułu xD), ale godziny nie pasowały czy coś i dopiero przed wejściem na salę dowiedzieliśmy się od pani co tak naprawdę będziemy oglądać. Gdybym wiedziała wcześniej to przed filmem bym przeczytała książkę, ale wyszło jak wyszło :) 

Kiedy Jacob był mały dziadek opowiadał mu przedziwne historie o swojej przeszłości. Chłopiec na 

początku w nie wierzył, ale im więcej miał lat tym mniej wydawały mu sie one prawdopodobne. Jednak gdy jego dziadek umiera w dziwnych okolicznościach Jake postanawia wyruszyć na wyspę - dawne miejsce zamieszkania dziadka by dowiedzieć się więcej o jego tajemnicach z przeszłości. 

Okładka, ta niefilmowa jest taka tajemnicza i bardzo mi się podoba. Filmowa jest taka bajkowa. Kojarzy mi się z jakąś bajką dla dzieci i nie pasuje mi zupełnie do tej historii. 

Najpierw zrecenzuję tą książkę tak po prostu a potem porównam ją z filmem i powiem kilka słów na temat ekranizacji. 

I teraz mam problem. Od kilku minut próbuję zacząć ta recenzję, ale nijak wychodzi. Nie wiem jakich mam słów użyć, żeby opisać tą książkę. Naprawdę bardzo mi się podobała, ale... Może zacznę tak trochę niestandardowo, bo nie jak zwykle od fabuły.

Po pierwsze brakowało mi humoru. Momentami ktoś rzucił jakąś sarkastyczną uwagę czy coś, ale to nie był humor, humor. Może autor chciał stworzyć straszną powieść i dlatego nie użył humoru, żebyśmy mogli się bać a nie śmiać. Ale mimo to nie za bardzo mu to wyszło. Tak naprawdę to "Mrozi krew w żyłach" z Wyzwania Czytelniczego odnosi się bardziej do filmu, który w kilku momentach sprawił, że się wzdrygnęłam. Styl autora nie jest lekki, ale nie jest też ciężki. Nie mogę powiedzieć, że jakoś bardzo mnie przytłaczał czy coś, ale nie był też lekki, że tak się czytało jak gdyby nigdy nic. Ale czy pokochałam ten styl? Raczej nie, choć nie był najgorszy. 

Pomysł na fabułę jest oryginalny i niepowtarzalny. Nie mogę powiedzieć, że potencjał został wykorzystany w 100 procentach, ale nie było najgorzej. Początek nie był jakiś mega ciekawy. Tylko ciągle czekałam aż w końcu pojadą na tą wyspę i on pójdzie do tego domu. Gdy już to się stało było ciekawie i czytałam z zapartym tchem, bo wiele rzeczy było innych niż w filmie i nawet udało się mnie parę razy zaskoczyć. Jednak końcówka to jest totalna masakra. Taka nijaka, nie ma takiego mocnego akcentu na koniec, przez co nie mamy takiego poczucia. O rany muszę przeczytać kolejny tom! Wolałabym zdecydowanie taki mocny koniec. Ogólnie zadziwia mnie ile rzeczy można dopowiedzieć na potrzeby filmu, bo autorowi ekranizacji końcówka też się chyba nie bardzo podobała. Wątek milosny jest oczywiscie mega przewidywalny, ale co zrobić?

Powiem tak Jake w filmie mnie strasznie denerwował. Ciągle wrzeszczałam do niego w myślach Ty durniu, idź tam! lub Ja nie mogę jakim on jest idiotą!. W książce na szczeście nie miałam tego uczucia i tego książkowego głównego bohatera udało mi się polubić. Nie powiem,  żeby inni  byli jakoś bardzo szczególnie wykreowani. Wszystkie dzieci wyróżniała jedynie ich osobliwość, ale niewielu z nich miało  określone cechy charakteru. Na uwagę zasługuje Emma, którą bardzo polubiłam. Natomiast sama pani Peregrine nie skradła mojej sympatii. Najważniejsze tylko zasady, zasady i zasady (zupełnie jak moja pani od polaka z podstawówki) :D .  Była taka sztywna, a ja nie lubię takich ludzi zbytnio. 

  

Na uwagę zasługują różne tajemnicze i mroczne ilustracje w ksiażce, które dodawały jej uroku (jeśli tak to można nazwać) oraz umilały czytanie. 

  Jeżeli chodzi o ekranizację to bardzo mi się podobała. Gra aktorska postaci, efekty specjalne i dźwiękowe. Jak już wspominałam podczas filmu kilka razy wstrzymałam oddech i podskoczyłam na siedzeniu. Oczywiście jest parę drobnych szczegółów różniących książkę od filmu. Takim największym jest chyba osobliwość Emmy. Kiedy czytałam książkę nie mogłam się do tego przyzwyczaić. Jednak muszę powiedzieć, że zawsze boję się ekranizacji, bo nie chcę, żeby zepsuły mi moją wizję książki, ale tutaj tak nie było. Kiedy czytałam to mimo wszsytko moja wyobraźnia działała i choć bohaterów miałam już narzuconych przez film, to te zdarzenia których w nim nie było sobie inaczej wyobrażałam przez co całość jest w mojej głowie nieco inna niż w filmie. Jednak jeżeli planujecie oberzeć film i przeczytać również książkę to najpierw radzę jednak papierową wersję tej historii, bo może przez to, że najpierw widziałam film książka nie wywarła na mnie takiego wrażenia jakbym chciała. 

Podsumowując, ta histora bardzo mi się podobała zarówno na papierze jak i na ekranie. Polecam!

Ocena: 8/10       (Zarówno film jak i książka)