W wersji książowej i filmowej: Skąpiec - Molier

Nie zamierzałam pisać recenzji Skąpca - dość krótka, do tego lektura i po prostu nie sądziłam, aby jej recenzja Was zaciekawiła. A jednak postanowiłam ją napisać. Dlaczego? Po pierwsze nie mam żadnego innego materiału na recenzję, bo ostatnio u mnie krucho z czytaniem, a po drugie stwierdziłam, że ciekawie będzie porównać wersję książkową do filmowej. A po za tym komedia Moilera mi się spodobała - więc czemu nie? 

Tytuł: Skapiec

Autor: Moiler

Tłumaczenie: Tadeusz Żeleński

Seria: -

Wydawnictwo: Siedmioróg

Liczba stron: 107

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Kitty's Reading Challenge: Wydana pod pseudonimem

Abc czytania: Wariant autorski (S)

Przeczytam tyle ile mam wzrostu: +0,8 cm

Więcej informacji o wyzwaniach TUTAJ

Skapiec to opowieść przede wszystkim chciwości pewnego starego człowieka, który mając wielki majątek trzymał go w skrzynce zakopanej w ogrodzie, a każdego podejrzewał o chęć kradzieży. Dwójka jego dzieci: Eliza i Kleant nie doświadczają miłości rodzicielskiej kochającego ojca, a wręcz przeciwnie. Cały czas ich życie jest ustawiane przez Harpagona, a na przyjemności nie mogą sobie pozwalać, bo to strata pieniędzy. Walery - zarządca i doradca Harpagona skrycie kocha się w Elizie i planują oni wspólne życie. Wybranką Kleanta okazuje się Marianna. Urocza dziewczyna z niezbyt bogatej rodziny. Prawdziwy dramat, a raczej prawdziwa komedia zaczyna się wtedy, gdy sam Harpagon postanawia poślubić Mariannę.

Sama fabuła mi się spodobała. Ogólnie nie jestem fanką takich opowieści, ale ten osobliwy splot wydarzeń i zbiegów okoliczności naprawdę mnie wciągnął. Książka jest krótka, przeczytałam ją zaledwie w jeden dzień, może w godzinkę czy półtorej, ale naprawdę z zaciekawieniem śledziłam kolejne losy bohaterów. Jest tutaj sporo wątków miłosnych: Walery i Eliza, Kleant i Marianna oraz... Harpagon i Marianna. Ten ostatni jest niedorzeczny i absurdalny, ale jednak - stary, okropny i chciwy wdowiec i filigranowa, delikatna Marianna, w dodatku wybranka jego syna. Doprawdy istna komedia, gdy i ojciec i syn walczą między sobą o tę samą dziewczynę. Ogólnie książka pełna jest absurdu i w groteskowy sposób przedstawia uniwersalne problemy: chciwość, konflikt pokoleń i miłość. Opowieść jest napisana w formie dramatu, przez co czyta się ją naprawdę szybko. 

Teraz przejdźmy do filmu, który oglądałam na lekcji polskiego. Niesamowita ekranizacja dramatu Moilera w reżyserii Louisa de Funes (który wcielił się w rolę Harpagona) oraz Jeana Giraulta. Uważam, że film jest naprawdę świetnie zrobiony, a przede wszystkim jestem pełna podziwu dla gry aktorskiej, szczególnie samego Louisa de Funes, który grał tytułowego Skąpca. Aktor bardzo wcielił się w swoją rolę. Pozostałym aktorom również należą się wielkie gratulacje, bo wszyscy znakomicie odegrali swoje role. Kleant, Eliza, Walery i Marianna byli prawdziwymi postaciami. Brawa należą się również aktorce grającej Frozynę - również zrobiła to w prześmieszny i genialny sposób. Sam dom w którym mieszkali bohaterowie był dobrze ukazany - oszczędnie urządzony, taki zimny i chłodny, bez żadnych niepotrzebnych ozdób, na które szkoda było pieniędzy Harpagonowi. 

Podsumowując i wersja książkowa i filmowa Skąpca bardzo mi się spodobały. A nie spodziewałam się tego. Zupełnie. Miłe zaskoczenie. I naprawdę ciekawa lektura.