Pęknięta ziemia #1: Piąta pora roku - Nora K. Jemisin

Po tej książce spodziewałam się czegoś fenomenalnego, niesamowitego i wciągającego. Było tyle pozytywnych opinii, że musiałam sprawdzić, czy mnie też zachwyci. I tak, już wiem, dlaczego tak wiele ludzi ją uwielbia i mi też bardzo się spodobała! Tym razem nie będę sama pisała opisu, bo ten "gotowy" mi się podoba, a do tego bałabym się, że coś zdradzę. 

Tytuł: Piąta pora roku

Autor: Nora K. Jemisin

Tłumaczenie: Jakub Małecki

Seria: Pęknięta ziemia

Wydawnictwo: SQN

Liczba stron: 440

Poprzednia część: -

Następna część: Wrota obelisków

Książka bierze udział w wyzwaniach: 

Kitty's Reading Challenge: High fantasy

Abc czytania: Wariant autorski: J

Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 3,5 cm

Więcej informacji o wyzwaniach TUTAJ





"Rozpoczął się czas końca.
Rozpoczął się wielką czerwoną wyrwą biegnącą przez środek kontynentu i plującą popiołem.
Rozpoczął się śmiercią syna i porwaniem córki.
Rozpoczął się zdradą i zaognieniem ran.
Oto Bezruch, przywykły do katastrof świat, gdzie mocą ziemi włada się jak bronią. I gdzie nie ma litości.

Essun, kobieta z pozoru zwyczajna, za nic ma nadchodzącą zagładę. Jej mąż właśnie jedno z ich dzieci zabił, a drugie uprowadził. Pogrążona w żałobie i rozdarta rozpaczą, przemierza dogorywający świat. Jest zdolna dokonać jeszcze większych zniszczeń, jeśli pomoże jej to odzyskać córkę."

Oto prawdziwy problem: nie niemożliwość wyartykułowania myśli, ale fakt, że słowa wydają się niewystarczające.

Zupełnie nie wiem, jak zabrać się do tej recenzji... Mam w głowie mniej więcej to, co chcę napisać, ale nie umiem tego ubrać w słowa i po prostu mam problem opisany w cytacie powyżej, co dowodzi jak bardzo ta książka jest wspaniała! Jednak zacznę może od czegoś, co na pierwszy rzut oka odróżnia tę książkę od innych. Autorka wykorzystała narrację trzecioosobową, w pewnym momencie pierwszoosobową, ale również drugoosobową, co było genialne! Pierwszy raz się z czymś takim spotkałam, ale powiem szczerze, bardzo mi się to spodobało. Dzięki temu zabiegowi mogliśmy poczuć się jak Essun i wyobrazić sobie siebie w takiej sytuacji.

Autorka stworzyła bardzo ciekawy świat, którego na początku zupełnie nie rozumiałam. Trochę czasu zajęło mi oswojenie się ze wszystkimi nazwami i zasadami Bezruchu. Potem odkryłam, że na końcu są dodatki opisujące wszystkie Piąte Pory Roku i słowniczek, więc gdy się z tym zapoznałam, było mi o wiele łatwiej ogarnąć to wszystko. Zdecydowanie pomysł bardzo przypadł mi do gustu. Wydarzenia mnie wciągnęły i po prostu pochłonęłam tę książkę albo inaczej - to ona pochłonęła mnie! Wiele razy zostałam zaskoczona, a powieść mogę uznać za bardzo oryginalną i nieprzewidywalną. Ważnym aspektem tej książki jest społeczeństwo, wykreowane przez autorkę. Ludzie, którzy muszą sobie radzić z zagładą w postaci Piątych Pór Roku i są w stanie zrobić wszystko by przetrwać. Ciekawy jest sposób panowania nad górotworami - są to takie potężne istoty, a jednak kontrolowane przez Stróżów.

Powinnaś wiedzieć, jak wielkie masz szczęście: górotwory często poznają swoją prawdziwą naturę, zabijając członka rodziny albo któregoś z przyjaciół. W końcu to ci, których kochamy, najbardziej nas krzywdzą.

Poznajemy trzy kobiety - każda z nich jest górotworem i musi mierzyć się ze swoimi problemami. Różnią się wiekiem i wiedzą o swoim darze. Damaya to młoda dziewczyna, która została zabrana z rodzinnego domu by uczyć się w Fulcrum, miejscu w którym szkoli się górotwory. Widzimy, jak traktowane są Żwiry i jak przebieg trening. Damaya jest subtelna, ale odważna i potrafi postawić na swoim. Bardzo ją polubiłam, jak i rozdziały z nią związane, bo ciekawiło mnie to, jak będzie sobie radziła w Fulcrum.

Sjenit jest już dorosłą kobietą i razem z Alabastrem, dziesięciopierściennkiem wyjeżdża na misję. Tutaj możemy już zobaczyć konsekwencje nauki w Fulcrum, bo Sjen też została tam wychowana. Jest tutaj pokazane do czego zmuszają górotwory Stróże. Zdecydowanie akcja była ciekawa, wciągająca i wątek Sjenit polubiłam chyba najbardziej. Alabaster też był ciekawą postacią - irytującą, ale mimo to dającą się lubić. Denerwował mnie przede wszystkim tym, że nie chciał się dzielić swoją wiedzą, która bardzo przydałaby się Sjen.

Okazuj honor w chwilach bezpieczeństwa, w zagrożeniu walcz zaś o przetrwanie.

Essun jest z nich najstarsza i najwięcej już przeszła. Straciła jedno dziecko, drugie zostało porwane i kobieta wyrusza na poszukiwanie córki Nassun. Tutaj najbardziej zauważamy konsekwencje Piątej Pory Roku - wędrówkę ludzi, zawiązywanie wspólnot. Rozdziały o Essun również przypadły mi do gustu i czytałam je z zapartym tchem. Intrygującym bohaterem jest dla mnie Hoa i jestem ciekawa jego roli w kolejnej części.

Podczas lektury kilkukrotnie zastanawiałam się w jaki sposób te trzy bohaterki są ze sobą powiązane i w sumie, skoro książka jest tak naprawdę o Essun, po co historie Damayi i Sjenit. Ale zakończenie wszystko wyjaśniło! Nigdy bym się czegoś takiego nie spodziewała i kiedy czytałam te ostatnie rozdziały nie mogłam wyjść z podziwu dla pomysłu autorki. Ale... Tak się nie powinno kończyć książek!!! Nie zgadzam się! Znacie to uczucie, kiedy przekręcacie kartkę, żeby poznać dalsze wydarzenia i okazuje się, że to koniec? Ja nie wytrzymam bez kolejnego tomu i muszę jak najszybciej go zdobyć!

Dom to ludzie (...). Dom to wszystko to, co zabieracie, a nie to, co zostawiacie za sobą.

Wiem, że trochę się rozpisuję, ale wspomnę jeszcze o tajemniczym i intrygującym stylu autorki. Zdecydowane pani Jemisin potrafi budować napięcie i wywoływać emocje w czytelniku. Humoru za wiele nie było, ale sama tematyka nie bardzo się do tego nadaje. Wykreowanie świata jest bardzo dobre, pojawiło się sporo opisów na temat Bezruchu, ale zabrakło mi jednego - mapki, dzięki której mogłabym jeszcze lepiej wyobrazić sobie ten świat i śledzić drogę pokonywaną przez bohaterów. Ważnym aspektem są też mądrości kamieni, wstawki z różnych ksiąg czy podręczników na końcu każdego rozdziału. Zdecydowanie ciekawy pomysł i sprawia to, że jeszcze bardziej ciekawi czytelnika to uniwersum.

Podsumowując tę długą recenzję - naprawdę jestem pod wrażeniem! Zakończenie powala na łopatki, bohaterowie są wyraziści, a sam pomysł niesamowity i oryginalny. Zdecydowanie polecam!

Ocena: 10/10