Jeżycjada #17: Czarna polewka - Małgorzata Musierowicz

Tytuł: Czarna polewka
Autor: Małgorzata Musierowicz
Tłumaczenie: -
Seria: Jeżycjada
Wydawnictwo: Akapit Press
Liczba stron: 265
Poprzednia część: Żaba
Następna część: Sprężyna

Książka bierze udział w wyzwaniach: 
Przeczytam tyle ile mam wzrostu: 1,3
52 książki roku 2016

Opis: Ignacy Borejko ciągle dostaje prośby o zgodę na zaręczyny wnuczek i notorycznie się nie zgadza. Róża nie może poślubić Fryderyka, chociaż nardzo się kochaja a mała Mile jest już na świecie, a Laura nie może wyjść za Wolfganga, ponieważ są jeszcze za młodzi. Przy takim obrocie sprawy Tygrysek ucieka z ukochanym by wziąć z nim ślub z dala od rodziny. Śledzimy też pierwsze miłoście Ingacego Grzegorza oraz uczucia Józinka do pewnej dziewczyny...

Opinia: Muszę wam się przyznać, że ksiażkę czytałam już dawno temu (jakiś miesiąc? O.o), ale nie chciało mi się pisać tej recenzji i przez to będzie krótka bo po tak długim czasie naprawdę trudno napisać recenzje. O obrzydliwych okładkach tej serii i czasami nudnych opisach pani Musierowicz nie będę już wspaminać. Skupię się bardziej na samej treści książki.

Mówiłam już chyba, że bardzo lubię Różę i Laurę i są to moje ulubione bohaterki (razem ze swoją mamą Gabrysią. Cieszę się, że mogłam przeczytać nieco więcej o ich losach, a w szczególności o komicznej wyprawie na ślub Tygryska :D Najlepiej się bawiłam i nawet uśmiałam, kiedy w czasie drogi wsiadł do ich samochodu autostopowicz Bodzio i ta ucieczka przestała być taka romantyczna. Bodzio jest nieco podobny do Bernarda Żeromskiego, ale nie skopiowany, na szczęście. Niestety do grona moich ulubieńców nie należy Ignacy Grzegorz. Mimo, że mam wielki sentyment do jego matki i sióstr to jego nie polubiłam. Jest taki sztywny, pedantyczny i mało męski. Natomiast ubóstwiam jego "przeciwnika" Józinka (a przepraszam, Józefa), syna Idy, którą zresztą również uwielbiam, zaraz po Gabie, a może nawet na równi. Trochę mu współczuję tego kontaktu z Trollą, która wyjechała, wróciła i zaraz musiała tam wracać, tego bólu... Ale ogólnie to twardy i mocny facet i nie przejmował się na szczęście takimi rzeczami, podczas gdy Ignaś, na pewno by się zamartwiał. Przez to, że nie pałam sympatią do małego Stryby, nieco nudziły mi się rozdziały z nim związane, natomiast z wielką przyjemnością czytałam rozdziały o Laurze i o tym całym ślubie.

Podsumowanie: Jakoś fabuła i bohaterowie zlali mi się w jedną całość, ale ostrzegałam, źe recenzja będzie krótka, więc jest :D Książka nie powaliła mnie na kolana, nie zachwyciła, ale miło mi się czytało.

Ocena: 7/10